's Nachts probeert de Luftwaffe de Waalbruggen in Nijmegen en de Maasbrug te Grave alsnog te vernietigen. Her en der ontploffende bommen zaaien dood en vernietiging in de stad. Overlevenden van deze bombardementen moeten geholpen worden aan noodhuisvesting en aan nieuwe bonkaarten voor levensmiddelen en andere vitale maar nog zeer schaarse levensbehoeften. Deze scène in een voormalig 'openbaar badhuis' te Nijmegen spreekt boekdelen: bonkaarten genoeg, maar het duurt lang voordat de rij getroffenen is geregistreerd en geholpen. Op de gezichten een mengeling van doorstane angst en berusting., maar toch ook een zeker optimisme en vertrouwen. Een BS-er kijkt in stilte toe. De gezichten tonen in ieder geval niet de haat en de onverschillige verbittering uit de tijd dat men in zulke lange rijen voor de bureaus van de bezetter en zijn handlangers moest wachten.